Prisma van het weer

Peter Timofeeff (1993)

Gepubliceerd op 06-04-2017

Watervervuiling

betekenis & definitie

Situatie waarin de kwaliteit van het water zo slecht is dat het niet zonder voorbewerking bruikbaar is als proces-, drink-, zwem- en viswater. Ook in `zuiver' water komen van nature verschillende stoffen voor, maar het zelfreinigend vermogen van water garandeert in de natuur een bepaalde kwaliteit.

Tot de natuurlijke oorzaken van waterverontreiniging behoren erosie en uitloging van de ondergrond, waardoor resp. modderstromen ontstaan en allerlei zouten en organische zuren in het water terechtkomen. De voornaamste vervuilers vormen de moderne landbouw (bemestings- en bestrijdingsmiddelen), industrie (anorganische zouten, zware metalen, radioactief afval), huishoudens (afvalwater) en recreatie (olie afkomstig van pleziervaartuigen, afval van campings). Naar de aard van de vervuiling onderscheidt men organische vervuiling, anorganische vervuiling en thermische vervuiling. Watervervuiling blijft niet beperkt tot sloten, rivieren en kanalen. Ook grote meren, zeeën en oceanen zijn sterk vervuild. De in de oceanen levende eencellige planten, het fytoplankton, verzorgen 70% van de zuurstofvoorziening. Massale sterfte van het oceanische plankton zal dus verstrekkende gevolgen hebben voor het hele leefmilieu op aarde.

Zie ook: luchtvervuiling
Zie ook: milieu
Zie ook: milieuvervuiling