In het algemeen is de opbouw van een luchtlaag stabiel, wanneer de temperatuurafname van beneden naar boven in de atmosfeer relatief klein is. Wanneer men een proefdeeltje (een kleine hoeveelheid lucht) in die lucht omhoog verplaatst, zal de temperatuur van dat proefdeeltje adiabatisch afnemen, en daardoor lager zijn dan de omgevingstemperatuur.
Omdat de dichtheid van de lucht omgekeerd evenredig is met de temperatuur, zal het proefdeeltje dus zwaarder zijn dan de omringende lucht en dus weer terug zakken naar de oorspronkelijke positie. Wanneer het proefdeeltje naar beneden wordt verplaatst, zal het door adiabatische aanwarming een hogere temperatuur aannemen dan die van de omringende lucht, derhalve lichter zijn en zal het dus eveneens de oorspronkelijke positie weer innemen. De bewolking die zich ontwikkelt bij een stabiel verticaal evenwicht, is gelaagde bewolking van het geslacht nimbostratus, altostratus, of cirrostratus, op lagere niveaus stratus of stratocumulus.
Zie ook: adiabatisch proces
Zie ook: ICAO-standaardatmosfeer
Zie ook: indifferent
Zie ook: onstabiel
Zie ook: wolkenclassificatie
Zie ook: verticaal evenwicht (in de atmosfeer)
