Rameau (jean philippe) - een van de voornaamste figuren van de geschiedenis der Fransche muziek in de 18de eeuw; geb. 1683 te Dijon, overl. 1764 te Parijs. R. was op verscheidene plaatsen werkzaam als organist (te Avignon, Clermont, Parijs, wederom te Clermont), en vestigde zich 1723 voor goed te Parijs. Een jaar te voren was aldaar verschenen zijn Traité de l'harmonie; met dat boek, en met verschillende latere heeft Rameau zich den roem verworven van een der grootste muziek-theoretici. Hij heeft het eerst de wetten en regels van de omkeering der accoorden vastgesteld.
Maar ook als componist is R. van verstrekkende beteekenis. Zijn klaviermuziek, die aansluit aan de werken der groote Fransche Clavecinisten, is nu nog van waarde en vormt een belangrijke schakel in de geschiedenis van het pianospel. Op zijn vijftigste jaar betrad hij het gebied der dramatische muziek; 1733 werd zijn eerste opera Hippolyte et Aricie opgevoerd, nog door een 15-tal andere gevolgd. Ook hierin toont R. zich een meester; zijn muziek heeft langen tijd de Parijsche Opera beheerscht en is eerst door die van Gluck verdrongen.
