Milo, - in de Oudheid Melos, een der Cycladen, Griekenland, liggende in de Egeïsche zee, 160 K.M.2, 5500 inw. Het is een deel van een ouden kraterwal, die thans nog steeds vulkanische werking vertoont (heete bronnen, gassen). De eigenlijke krater is nu door de zee overstroomd, zoodat daar een van de beste havens der Middell. zee is gevormd, vanwaar aluin, zwavel, kaolien en molensteenen worden uitgevoerd. De lood- en zilverlagen, die er in het Z.O. voorkomen, worden niet geëxploiteerd, het N.W. is een vruchtbare vlakte.
Hoogste punt van het eiland 773 M. — Bij de hoofdpl. Plaka de ruïnen van het oude Melos en een dal vol gewelven en grafsteden. Hier zijn gevonden de Venus van Milo (zie afz. art.), een Asklepiosbeeld (Britsch Mus.), talrijke vazen, enz. — Het oude Melos is ons door de opgravingen te Phylakopi vanwege het Eng. archaeol. instituut (British school) te Athene bekend als woonplaats in neolithischen tijd daarna uit het Aegeïsche tijdperk. Later Achaïsch werd het ten slotte door kolonisatie van Sparta uit een Dorisch eiland. Als zoodanig is ’t bekend door zijn verzet tegen de Atheensche hegemonie ter zee, 426 v. C.
