Manet (edouard) - schilder en etser, geb. 1832 te Parijs, gest. 1883 aldaar, maakte verscheidene reizen naar Z.-Amerika, Italië en Holland; gedurende 6 jaren leerling van Couture. Weldra maakte hij zich geheel zelfstandig en werd hij een der eerste impressionisten. In ieder geval hebben de impressionisten aan hem zeer veel te danken. Aanvankelijk onderging hij een sterken Spaanschen invloed: Velasquez.
Ook de gekleurde Japansche houtsneden vonden in hem een vurig bewonderaar. Maar hij blijft niet stilstaan; hij houdt het koele licht, de vrije compositie en de breede, vlotte techniek, en nu ziet hij om zich heen en herschept zijn wereld. Spaansch is nog de allure van zijn Spaansche danseres. Maar eigen, nog schuchter bijna, is reeds „de Absinthdrinker” (1860) en met zijn „Déjeuner sur l’herbe” (1863), waar hij de beginselen van de „Plein-air”-schilderkunst zoo duidelijk uitspreekt, verdwijnen de Spaansche herinneringen geheel. En hier zoowel als in zijn „Olympia” (1864) zien wij M. op een keerpunt van zijn leven. Hier staan wij zelf bij een keerpunt, een nieuw begin, in de ontwikkeling der schilderkunst.
Wij zien hier het moderne stilleven ontstaan, zonder de pose, die vroeger noodzakelijk scheen, den grootsten eenvoud, tot monumentaliteit opgevoerd. M. werkt in het vlak; hij modelleert nauwelijks en kleurwaarde is hem het gewichtigste. Deze kracht van persoonlijke uitdrukking is het, die M. eigenlijk naast de Impressionisten plaatst. Genoemd worden slechts : „La Serre” (Berlijn); „de Fusilleering van Keizer Maximiliaan”; „het Balkon” ; „Argenteuil”; en vele portretten, o. a. van Rochefort en Zola. Van zijn etsen noemen wij slechts Baudelaire, E. A. Poe, Silentium, en v. a. — Litt.: biographie door Basire (Parijs 1884); verder: Meyer-Graefe, Manet (München 1912) en Entwicklungsgeschichte der modernen Kunst (München z.j.); W. Weiszbach, der Impressionismus II.
