Lucifer, - 1) (Lat.) Gr. Phosphorus, bet. „lichtbrenger”, de planeet Venus of de morgenster — als avondster Hesperus, Vesper, Noctifer. Als persoon is hij de zoon van Astraeus en Eos (Aurora), van Cephalus en Eos of wel van Atlas en vader van Ceyx, alsook van Daedalion en de Hesperiden. Op grond van Jes. 14 : 12 en Luk. 10 : 18 welke verzen op den koning van Babel werden toegepast, werd L. symbolische naam voor den duivel.
2) Bisschop van Calaris op Cicilië (gest. 370), een ultra-Athanasiaan en heftig tegenstander van het Arianisme. Als zoodanig werd hij door keizer Constantius verbannen. Onder Julianus den Afvallige keerde hij terug (361), maar verzette zich wederom krachtig tegen de gematigde synode van Alexandrië (362) die de berouwhebbende Ariaansche bisschoppen wilde handhaven. Hij maakte zich van de kerk los en stichtte de sekte der Luciferianen, die zich over Gallië, Spanje en Italië verbreidde, doch weldra verliep.
