Leidsche flesch, - electrostatische condensator in den vorm eener flesch, aan binnen- en buitenzijde voor een deel met bladtin beplakt. Deze twee lagen bladtin vormen de beide bekleedselen, het glas het diëlectricum van den condensator. De afstand door de lucht van de beide bekleedselen is vrij groot, wanneer de niet beplakte glazen rand breed genomen wordt. Desniettemin heeft bij hooge spannning overgang van electriciteit plaats in den vorm van bundelontlading (sproeien van den condensator).
De L. f. heeft haren naam te danken aan de ontdekking ervan door Musschenbroek en Cunaeus in 1745 te Leiden. Intusschen heeft de ontdekking van het beginsel reeds korten tijd vroeger in hetzelfde jaar door von Kleist plaatsgevonden, hetgeen in 1746 werd gepubliceerd. Bij proeven, waar een groote capaciteit noodig is, worden wel batterijen van L. f. gebezigd.
