Jacobieten - noemde zich een tak der Monophysieten in Syrië en Mesopotamië naar den monnik Jacob Baradaeus, die hen tot een zelfstandige godsd. partij vereenigde. Ten onrechte wordt de naam Jacobieten ook op de Abessin., Kopt. en Aethiop. Monophysieten toegepast, ook wegens hun gemeenschappelijk gebruik om bij het avondmaal olie en zout te gebruiken. De eigenlijke Jacob., of Syrische Christenen, zooals zij zich ook noemen, erkennen slechts de drie eerste oekumenische concilies en de zoogen. rooversynode te Ephese van 449 en erkenden met de overige Monophysieten het voornaamste dogma, dat de menschelijke natuur van Christus in de goddelijke geheel ten onder gegaan was.
Het monnikenwezen is bij de Jacobieten zeer verbreid, vereering van beelden en heiligen, vooral Mariadienst, hebben zij met de Grieksche kerk gemeen; hun kerkelijke taal is het Syrisch; hun opperhoofd is de patriarch met den titel Katholikos, die sedert de 14de eeuw altijd den naam van Ignatius draagt. De kerk der Jacobieten bloeide tot diep in de Middeleeuwen, nam dan echter af en telt tegenwoordig hoogstens nog 20-30000 families. — H. J. Kleyn, Jac. Baradaeus, stichter der syr. monophys-kerk (Leiden 1882).
