IJzerdraadversperringen - Worden als hindernissen vóór verdedigende stellingen aangelegd, ter verhooging van de passieve stormvrijheid, vroeger meestal in één rij, in den Wereldoorlog van 1914—1919 in verschillende rijen. Zij werden aanvankelijk samengesteld uit stevig in den grond bevestigde houten palen of ingeschroefde ijzeren palen, hoog ongeveer 1 M. boven het terrein, met daartusschen niet strak gespannen prikkeldraad (Fig. 1). Zij worden opgeruimd door handenarbeid, door het doorknippen van de draden met draadscharen, snijtangen, handbijlen, enz., of wel met behulp van springstoffen. Ook wel worden zij bedekt met horden, matras sen, gegolfd plaatijzer, e. d. of overbrugd met plankladders.
Om verrassend opruimen te voorkomen, worden zij dikwijls ’s nachts electrisch geladen, of voorzien van handgranaten. Voor de vernieling werden in den Wereldoorlog veel gebruikt de mijnwerpers met hunne projectielen met groote springladingen, welke groote doorgangen in de versperringen slaan. Met het oog hierop is de eisch een groote passieve stormvrijheid te bezitten voor de versperringen op den achtergrond geraakt en in den laatsten tijd van den oorlog meer aandacht geschonken aan het maken van breede, ijle en lage, vooral uit vliegmachines weinig zichtbare versperringen, met een grootste hoogte van 0,5 M., welke gemakkelijk kunnen worden gemaskeerd. Vooral voor het polderterrein, waar door de smalle accessen een actieve verdediging toch reeds zulke groote bezwaren ondervindt, komt hierbij nog de eisch, dat de versperringen in korten tijd kunnen worden gemaakt en opgeruimd. Hieraan voldoen de Spaansche ruiters, welke o. m. worden gebruikt boven de kruispunten van verbindings- en naderingsloopgraven en naar beneden worden getrokken, wanneer de loopgraaf moet worden afgesloten. Ook worden hiervoor gebezigd de prikkeldraadrollen, cylindervormige prikkeldraadwindingen, welke met glad ijzerdraad aan elkander worden gehecht en aan het terrein worden verankerd met ijzeren schroefpalen, en voorts aan hoornen, enz. De nieuwste Engelsche ijzerdraadversperringen (Fig. 2) bestaan uit een laag hek met twee hellende versperringen van horizontale struikeldraden. Ook in bosschen worden veel struikeldraden aangebracht of wel vertikale vlakken van kippegaas tot hoogten van 2,5 à 3 M.
