Gioberti (Vincenzo), invloedrijk Italiaansch wijsgeer, 1801—1862, was professor te Turijn, daarna, om zijn politieke gezindheid verbannen, docent te Brussel, waar hij zijn hoofdwerken schreef: Introduzione allo studio délla filosofia en Il primato morale e civile degli Italiani (hierin zou het pausdom met politiek liberalisme verzoend worden). Meermalen was hij minister van Sardinië. Hij stierf in armoede te Parijs.
G. is vooral beïnvloed door Plato, Malebranche, Leibniz en Hegel, en wil een Katholieke, geloof en weten vereenigende, op openbaring steunende filosofie geven, die hij ontologisme noemt en wier hoofdformule luidt: het zijnde schept het existeerende. Uit het absolute, goddelijke zijn komt het eindige, existeerende door schepping voort op een wijze, die met de begripsontwikkeling der Rede overeenstemt. Verder schreef hij o. a. II gezuita moderno (1846); Della filosofia della rivelazione (1856); Opuscoli politici (1860).
