George - (Stefan), Duitsch dichter, geb. in 1868,heeft veel gereisd en studeerde eenigen tijd teParijs, waar de omgang met Verlaine en Mallar-mé grooten invloed op zijn kunstrichting had.Van 1892 —1904 gaf hij te Berlijn het niet in denhandel verschijnende tijdschrift „Blätter für dieKunst” uit, waarin hij zijn kunstprincipes ont-wikkelde en gedichten van zichzelf en zijn geest-verwanten: Hofmannsthal, Gerardy, Dauthen-dey, e. a. opnam. G. is voor alles een lyi. talent, maar zijn lyriek heeft zich losgemaakt van alhet stoffelijke, van tijd en werkelijkheid, geeftzelfs het gevoel des dichters slechts uiterst te-rughoudend weer en belicht alleen de gewichtig-ste momenten van het doorleefde. Dit allesmaakt G.’s gedichten eerst moeilijk te begrijpen,temeer daar hij edele en zeldzame, vaak zelfge-vormde woorden bezigt om de beelden te be-schrijven uit de sprookjeswereld, die zijn hoog-ontwikkeld schoonheidsgevoel uit het schitte-rendste en uitgelezenste van alle tijden voorzijn poëzie opbouwde.
Woordkunst, rhythme enrijm zijn bij hem tot het uiterste verfijnd; velewoorden hebben ook nog een symbolische betee-kenis. Zulk een subtiele en aristocratische kunstkan nooit werkelijk populair worden; toch is naeenige jaren van miskenning en spot de waardevan G.’s lyriek reeds aan zeer velen duidelijkgeworden. De eerste gedichten in ZD/mne»(1890), Pilgerfahrten (1891) en Algabal (1892), toonenden dichter nog in zijn ontwikkeling Die Bü-cher der Hirten , w. s w (1895), staan reeds hon-ger Das Jahr der Seele (1898)
Der Teppich des Leiens (1899)
Der siebente Ring (1907) en DerStern des Bundes (1914) zijn de werken van zijnrijpste kunst; zijn laatste gedicht heet DerKrieg (1917).
