Franck - 1) Adolphe, Fransch wijsgeer, zich aansluitend bij de school van Cousin, 1809-1893, hoogleeraar in het natuur- en volkenrecht aan het Collège de France. Hoofdwerken: La Cabbale ou Phil. rel. des Hébreux (3e éd. 1892); Phil. d. droit pénal (1863); en vooral de Dictionnaire des sciences philosophiques (1844-52, 3e éd. 1885). In 1888 richtte hij het (tegen het atheïsme polemiseerend) tijdschrift „Paix Sociale” op.
2) Johannes, verdienstelijk Duitsch beoefenaar van de Nederlandsche philologie, 1854-1914, sinds 1886 hoogleeraar in de Nederl. taal en letterk. te Bonn; verschill. uitgaven van Middelnederl. schrijvers zagen van zijn hand het licht, waarbij hij de kritische methode consequent volgde. De bekendste zijn de uitgaven van Maerlant’s „Alexanders geesten” (Gron. 1882) en de „strofische Gedichten (te zamen met G. Verdam, Gron. 1898). F. was verder de eerste, die een Middelnederl. spraakkunst schreef: Mittelniederländische Grammatik (Leipzig 1883, 2e druk 1910, en een Etymologisch Woordenboek der Nederl. taal (den Haag 1892, 2e bewerking van Dr. N. van Wijk, 1912).
3) Lodewijk, Vlaamsch letterkundige, geb. 1868 te Antwerpen, stud. in de rechten, en schreef, behalve stukken in Vlaamsche en Fransche tijdschriften, levensschetsen van Jan van Beers (1885), Pol de Mont (1886), Eliza Mather (1886); verder: Over onze Dichters (1886).
4) Melchior, geb. omstr. 1573 te Zittau, overl. 1639 te Coburg; een der meest beteekenende componisten van zijn tijd. Riemann geeft in zijn Lexicon de uitvoerige lijst van zijne werken. De bekende koraalmelodie Jerusalem, du hochgebaute Stadt is van zijne vinding.
5) Cesar Auguste, geb. 1822 te Luik, overl. 1890 te Parijs, studeerde aan de conservatoria in beide steden en werd in 1853 tot kapelmeester en in 1859 tot organist aan de kerk van St. Clotilde benoemd. 1872 volgde hij zijnen leeraar Benoist op als professor aan de orgelklasse aan het Conservatorium. De beteekenis van F. voor de nieuwere Fransche muziek is niet hoog genoeg te schatten; vooral in de harmonie-verbindingen is hij een baanbreker. Hij schreef een groot aantal composities op elk gebied, waarin zijne scherp afgeteekende persoonlijkheid en zijne bizondere harmonische denkwijs zich afspiegelen. F. heeft een kring van leerlingen gevormd die, zeker niet ten onrechte, den naam van de Jong-Fransche school draagt. De voornaamste vertegenwoordiger van de richting van F. is Vincent d’Indy.
