Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 19-01-2019

Elasticiteitsleer

betekenis & definitie

Elasticiteitsleer - Wetenschap, die zich bezighoudt met de vormveranderingen, die lichamen, in het bijzonder de vaste lichamen, tengevolge van uitwendige krachten kunnen ondergaan. Een klein rechthoekig parallelepipedum van het lichaam kan twee verschillende vormveranderingen ondergaan, n.l. eene samendrukking resp. uitzetting volgens drie onderling loodrechte richtingen en eene afschuiving van telkens twee vlakken t. o. v. elkaar. De verschillende vormveranderingen der vaste lichamen stellen zich uit deze elementaire deformaties samen. Tengevolge van de optredende vormveranderingen ontstaan er spanningen (oppervlaktekrachten) in het lichaam, die in evenwicht moeten zijn met de uitwendige krachten.

In ieder punt van het lichaam bestaan in het algemeen zes spanningen, n.l. drie normale spanningen, welke telkens loodrecht op een vlakteëlement zijn gericht, wanneer het achtereenvolgens in den stand der drie coördinaatvlakken geplaatst is, en drie tangentiëele spanningen, welke in de richting der coördinaatvlakken werken (dit zouden er eigenlijk zes zijn, maar ze zijn twee aan twee gelijk). Het voornaamste probleem der e. is, bij een gegeven stelsel uitwendige krachten de deformaties en de spanningsverdeeling in het lichaam te vinden. Intusschen is dit probleem in het algemeen onoplosbaar, slechts in bijzondere gevallen kan de oplossing gevonden worden, b.v. bij prismatische lichamen, op de uiteinden waarvan krachten werken (probleem van de St.-Venant).