Drukproef - 1) (typografie), de eerste afdruk van het zetsel, zooals dat uit handen van den letterzetter is gekomen. Op deze d. worden door den schrijver der copij of (en) door den corrector der drukkerij de vereischte verbeteringen aangeteekend, welke vervolgens in het zetsel worden overgebracht en waarna eene nieuwe d. (nu revisie geheeten) wordt getrokken. Blijken alle fouten nog niet hersteld te zijn, dan kunnen tweede en zoo noodig verdere revisies worden gevraagd.
De laatste is de persrevisie, welke wordt getrokken, wanneer de drukvorm reeds in de drukpers is geplaatst. Deze wordt in den regel door den drukker of den meesterknecht nagezien, ten einde te controleeren of de laatste verbeteringen wel zijn aangebracht, maar vooral om te zien of nog beschadigde of vreemde letters, misstanden in de regels, en andere technische fouten in het zetsel voorkomen. Zie verder COPIJ en CORRECTIE.
2) (techniek), het experiment om de drukvastheid van een materiaal vast te stellen. Door middel van een beproevingsmachine wordt op een proefblokje van het te onderzoeken materiaal een geleidelijk toenemenden druk uitgeoefend en wel zoolang tot het materiaal vernield is. Door middel van optische en mechanische toestellen doet men gedurende de proef verschillende waarnemingen, die de cijfers opleveren, welke voor de kennis van het materiaal van belang zijn. (Zie KNIKKEN en KNIKPROEF).
Drukpunten (geneesk.). Wanneer een zenuw ontstoken is, dan zal de druk op een plaats, waar deze zenuw onder de huid ligt, pijn veroorzaken. Een zoodanig punt heet d. Doch ook een plaats, waar door druk bepaalde verschijnselen te voorkomen zijn, noemt men d.; zoo het openhouden van de oogleden door druk daarop bij ooglidkramp. In de physiologie zijn d. de plekjes op de huid, waar de druk op de huid tot voortgeleiding naar het zenuwstelsel kan worden gebracht.
