Driekoningenfeest - (6 Jan.), gewijd aan de wijzen van het Oosten, die volgens Matth. 2 : 1 —12 door een ster in het Oosten geleid, te Bethlehem kwamen om den geboren Koning der Joden te aanbidden en hem geschenken brachten: goud, wierook en myrrhe. Uit dit aantal geschenken maakte men later op, dat deze wijzen drie, en uit Ps. 72 : 10 en Jes. 49 : 7, dat zij koningen geweest waren. Reeds bij Beda worden zij genoemd Melchior, Kaspar en Balthasar. Daar zij de eerste heidenen waren, aan welke de komst van Christus door een buitengewoon verschijnsel werd bekend gemaakt, werd op het epiphaniënfeest aan hen gedacht.
De Oostersche kerk vierde die gedachtenis op Kerstmis, de Westersche echter op 6 Januari, waarmede zich later de Oostersche vereenigde. Volgens Petr. Comestor werden de lijken der drie koningen in 1162 opgegraven, later, men weet niet hoe, van Constantinopel naar Milaan gebracht en door keizer Frederik I aan den aartsbisschop Reinald van Keulen ten geschenke gegeven, waar zij nog te zien zouden zijn, zoodat Keulen nog genoemd wordt „de stad der h. Driekoningen”. Comestor noemt hen: „Apellus, Amerus en Damascus”. Volgens anderen heetten zij: „Magalach, Galgalath en Saracin”; volgens nog anderen: „Ator, Sator en Peratoras”. Met zekerheid is hieromtrent niets te melden.
