Clairaut (Alexis Claude), 1713—1765, Fransch wis- en sterrenkundige en geodeet. In zijn sterrenkundige en geodetische werken heeft C. meermalen oorspronkel. wisk. methoden gebruikt, die ook voor de zuivere wiskunde van waarde bleken te zijn. C. schreef o.a. een destijds bekend werk over algebra: Elèmens d’Algèbre. Naar C. is genoemd een bijzonder type van differentiaalvergelijkingen, n.l. y = px + f(p), waarbij p = dy / dx en f{p) een willekeurige functie van p voorstelt.
De integraalkrommen* hiervan zijn 1) de rechte lijnen: y = Cx + f(C), 2) hun omhullende*. Met Maupertuis leidde hij in 1736 de Fransche graad-meting in Lapland; berekende de baan der komeet van Halley bij haar terugkeer in 1758 en verwierf zich vooral verdienste door zijn studiën ten opzichte van de theorie der maanstoringen*. Voornaamste werken : Théorie de la figure de la terre (1743); Théorie de la lune (1752); Recherches sur les comètes des années 1531 etc. (1762); Mémoire sur l'orbite apparente du soleil autour de la terre, en ayant égard aux perturbations produites par la lune et par les principales planètes (1757).
