Cheir-ed-Din - Bijgenaamd Barbarossa, veroverde 1515 met zijn broeder Horuk Algerië; hij zelf behield het Westen, Horuk het Oosten. Na Horuks dood, 1518, erfde hij diens rijk; hij stelde zich in 1519 onder de souvereiniteit van den Sultan van Turkije; spoedig veroverde hij Tunis. Deze vestiging van een Turkschen Vazalstaat in Noord-Afrika, aan het Westelijk bekken der Middellandsche Zee, was een zware tegenslag voor de Spaansche politiek, die zich in Noord-Afrika een koloniaal lijk had willen stichten. Gedachten aan een kruistocht tegen de Turken onder Habsburgsche leiding ontwaakten in Europa; zoo kon Karel V onder algemeene toejuiching in 1635 zijn tocht tegen Tunis ondernemen. 18 Juli landde de keizer met 600 schepen en 30.000 man; 25 Juli nam hij stormenderhand het hardnekkig verdedigde Goletta, waarbij de vijandelijke vloot van 86 schepen, verloren ging; daarop richtte hij zich tegen de stad Tunis zelf.
Ch., die den vijand tegemoet trok, werd verslagen en moest naar Bona wijken; de verdreven vorst van Tunis ontving nu zijn gebied terug. Als Turksch admiraal zette Ch. zijn krijgs- en rooftochten echter voort; hij voerde de inwoners van Mahon op Minorca weg, versloeg in de Golf van Arta den doge van Venetië, Andrea Doria*, veroverde in 1539 Castelnuova aan de Dalmatische kust, vernietigde 1540 een Christelijke vloot bij Kreta, toog in 1542 met een sterke zeemacht Frans I van Frankrijk ter hulp en steunde dezen bij de inneming van Nizza in 1543. Hij stierf in 1547 te Constantinopel.
