Bramer - (Leonard), geb. te Delft, 1696, schilder. In 1614 ging hij over Arras, Amiens, Parijs, Aix, Marseille, Genua en Livorno naar Rome, waar hij Elsheimer ontmoette. Ook in Italië zelf reisde hij veel en bezocht Napels, Florence, Siena, Bologna, Parma, Padua, Mannheim en Venetië, waarna hij weer in Delft terugkeerde, in 1629 lid van het gilde werd en in de volgende jaren herhaaldelijk hoofdman was. Hij bleef te Delft en is aldaar 1674 gestorven.
Zijn stijl staat onder invloed van Elsheimer en van de Italianen; hem interesseeren de effecten van het clairobscuur. Zijn onderwerpen zijn gewoonlijk bijbelsche en historische voorstellingen. Van zijn werken zijn bekend en behouden de plafondschildering in de groote zaal van ’i; Prinsenhof te Delft, voorstellende de opstanding van Christus. Daarentegen zijn de muurschilderingen en het schoorsteenstuk verloren gegaan. Zijn teekeningen zijn er in grooten getale; heele seriën bezitten de Prentenkabinetten te München en Brunswijk, terwijl vooral de collectie in het Prentenkabinet te Amsterdam de beste stalen van zijn werk geeft. Litt. Bleyswyck, Beschrijving der stad Delft,1667; de Bie, Gulden Cabinet; Houbraken, De gr. Schouburgh; OudHolland VII, XIII, XXII; Bode, Studiën, en voorts in Thieme-Becker’s KünstlerLexikon.
