Borchgrevink (C. Egeberg), Zuidpoolvaarder, geb. 1864 te Christiania, studeerde te Tharandt, ging 1888 naar Nieuw-Holland, was daar eenigen tijd als landmeter en leeraar in de natuurwetenschappen werkzaam, en vertrok om het antarctisch gebied te leeren kennen. 20 Sept. 1894, als matroos op den door Svend Foyn uitgerusten Noorweegschen walvischvaarder „Antarctic” uit Melbourne; via Macquarie-Island en de Campbell-eilanden, kwam men 18 Nov. te Port Chalmers, de haven van Dunedin aan. 28 Nov. van ’t zelfde jaar ging de vaart weder naar ’t Z.; 7 Dec. had men reeds den rand van het pakijs bereikt; 14 Dec. kwamen de Balleny-eilanden in ’t gezicht en 16 Jan. 1895 Kaap Adare. Het Possession-eil. werd door B. nader onderzocht en 22 Jan. bereikte men nabij de Zuidpunt van Coulman-eiland de Zuidelijkste breedte (74° Z.). 4 Mrt. was men te Melbourne terug. Meer resultaat had B.’s tweede tocht, op zijn voorstel georganiseerd en gesteund door de Engelsche regeering. 19 Dec. 1898 verliet de expeditie Hobart op Tasmanië en landde 17 Febr. 1899 bij Kaap-Adare.
Hier werd een station gevestigd en overwinterde B. met 10 tochtgenooten, terwijl het schip de „Southern Cross” naar Nieuw-Zeeland vertrok en de expeditie in 1900 terughaalde. Op sledetochten, de eerste in de antarctische streken, bepaalde B. de ligging van de magnetische Zuidpool. De grootste Zuidelijke breedte door hem bereikt, is 78° 50'. In 1902 vertrok B. als wetenschapp. afgev. van de National Geographic Society te Washington, aan boord van het oorlogschip „The Dixie” tot onderzoek van de vulkan. verschijnselen in West-Indië. Hij schreef: Noermest Sydpolen, 1900; First on the Antarctic continent, 1901; Das Festland am Südpol, 1904 en verschillende wetenschapp. artikelen in tijdschriften.
