Boeka - het Noordelijkste der Salomo-eilanden, 25 Augustus 1767 door Carteret ontdekt; door koraalriffen omgeven; ongeveer 65 K.M. lang; de Zuidelijke helft is bergachtig, de Noordelijke vlak; aan den W. zijde komen talrijke goede ankerplaatsen voor. Da bevolking is bijna zuiver Melanesisch met enkele Polynesisische bijmengsels en wordt verdeeld in verschillende totemgroepen, die een vogel (hoen of fregatvogel) als stamteeken hebben; huwelijken tusschen personen met hetzelfde stamteeken zijn verboden. Zeer krijgszuchtig volk, dat zijne wapens, speren, pijlen en bogen van het Zuidelijk gelegen eiland Bougainville ontvangt; twisten tusschen berg- en kustbewoners, die overigens onderling ruilhandel drijven, komen veel voor. Kannibalisme is algemeen.
Geheime bonden der mannen, wier ceremoniën gepaard gaan met gemaskerde dansen hebben deze bewoners van B. met de meeste Melanesiërs gemeen. Kleeding is vrijwel onbekend; de versiering van het lichaam, o.a. door beschildering en scarificeering, daarentegen overvloedig. De huizen zijn eenvoudig; de booten, die soms 40 personen kunnen bevatten, zeer fraai. Visscherij vormt het bestaansmiddel van de kustbevolking. Fuiken en stevige manden worden gevlochten, de steenen gereedschappen zijn ingevoerd. Aanwerving van arbeiders voor plantages op andere eilanden komt op B. tegenwoordig veel voor.
