Blusschen van kalk, het bereiden van calciumhydroxyde, gebluschte kalk, Ca(OH)2, uit calciumoxyde, ongebluschte kalk. speciaal gebrande kalksteen, CaO, door toevoeging van water: CaO + H20 ➳ Ca(OH)2. Deze scheikundige reactie gaat met groote warmteontwikkeling en sterke volumevermeerdering gepaard; de stukken vallen daardoor tot poeder uiteen. Zuiver calciumoxyde verdubbelt ongeveer van volume bij het blusschen (vette kalk); hoe minder calciumoxyde de kalksteen bevat (magere kalk), hoe minder de volumevermeerdering is. Men onderscheidt droog b. en nat b. Droog b. is het toevoegen van zooveel water als voor bovenstaande reactie noodig is.
De kluitkalk wordt dan tot een droog poeder van (alciumhydroxyde omgezet. Bij nat b. wordt de kalk vloeibaar gemaakt tot kalkdeeg. Het b. geschiedt in een bluschbak, vanwaar de kalkmelk in een, in den grond gegraven, kuil loopt en bezakt. Men kan bij het b. van kalk ook te veel water gebruiken en de hitteontwikkeling schaden. Om een brij van behoorlijke lijvigheid te verkrijgen, is 3 a 4 maal het gewicht van de kalk aan water noodig. Men mag deze hoeveelheid echter slechts geleidelijk toevoegen. Droog b. kan men kalk, door ze in manden in het water te dompelen en de manden zoolang onder water te houden, dat de kalk niet meer opborrelt, of de kalk op een steenen vloer te spreiden en dan door middel van gieters te besproeien. Bij droog b. moet men voorzichtig te werk gaan, omdat daarbij zoo licht een deel van de kalk ongebluscht blijft.
Voor bouwwerken wordt aan nat b. de voorkeur gegeven. Het geschiedt op het bouwterrein door een metselaar of opperman. Tijdens het b. moeten de kluiten in den bak flink geroerd worden. Hydraulische kalk of waterkalk kan uit den aard van het materiaal niet nat gebluscht worden, het droog b. moet hier met groote zorg geschieden. Het water wordt tweemaal over de kalk gesproeid, die met de schop wordt omgewerkt. Bij teveel water gaat de hyd. kalk klonteren; hoogstens 25% van het gewicht mag aan water worden toegevoegd.
