Ambracia - nu Arta, een Corinthische kolonie in Epirus aan den Arachthos, nu rivier van Arta geheeten, belangrijke handelsstad, gesticht door Gorgos, zoon van Kypselos, als tegenwicht tegen Corcyra ± 640 v. C., later beurtelings bondgenoote van Athene en onderworpen aan Macedonië, dan residentie van Pyrrhus, koning van Epirus, die de stad met fraaie gebouwen versierde, in 189 v. C. door de Romeinen veroverd: door de stichting van Nicopolis 31 v. C. verloor A. alle beteekenis. In den Byzantijnschen tijd werd het weer een plaats van eenige beteekenis, was zelfs een tijd lang een belangrijke vesting en kreeg in de 13de eeuw den naam Arta. Toen bereikte het als zetel van het despotaat van Epirus het toppunt van zijn nieuwen bloei: uit dat tijdperk dateert de fraaie Byzantijnsche kerk, de Parigoritha.
In 1346 in de macht der Serviërs, daarop van de Albaneezen werd het in ’t begin der 15de eeuw door Karel I Tocco genomen en in 1449 door de Turken; in 1796 is het door de Porte aan Ali-Pasja afgestaan. In 1822 op 16 Juli behaalden de Turken onder Resjid Pasja bij Petu, een dorp N.O. van A., een overwinning op de Helleensche vrijwilligers onder Mavrokordato en Normann; vlg. het verdrag van Berlijn 1878 werd A. in 1881 door de Porte aan Griekenland afgestaan. De golf van Arta, een bassin van ± 500 K.M2., is voor de grootste zeeschepen bevaarbaar, indien zij eenmaal den slechts 850 M. breeden ingang zijn gepasseerd.
