v., (ook: magnetische remstraling), straling die uitgezonden wordt door zeer snelle elektronen die in een magnetisch veld bewegen.
(e) Elektronen die versneld worden zenden elektromagnetische straling uit in een smalle bundel in hun bewegingsrichting. Als elektronen in een magnetisch veld bewegen ondervinden zij een lorentzkracht en worden dus voortdurend versneld, waardoor zij spiralen om de veldlijnen gaan beschrijven en energie afgeven in de vorm van straling. Deze synchrotronstraling is voor het eerst waargenomen bij Synchrotrons, maar het is gebleken dat een belangrijk deel van de niet-thermische radiostraling uit het heelal uit synchrotronstraling bestaat. Dit is het eerst onderkend bij de →Krabnevel, een supernovarest die synchrotronstraling uitzendt bij radio-optische en röntgengolflengten. Synchrotronstraling is gepolariseerd loodrecht op de richting van het magnetische veld. Door meting van de intensiteit en polarisatie van de synchrotronstraling kan men dus de energieverdeling en magnetische structuur van radiobronnen in kaart brengen. Hiervan heeft de →radioastronomie in hoge mate geprofiteerd.
