o. (-s), type versneller.
(e) Een synchrocyclotron is een apparaat dat bij kernfysisch onderzoek wordt gebruikt om aan geladen deeltjes, zoals protonen en alfadeeltjes, zeer hoge snelheden te geven. Naarmate een deeltje dat in een →cyclotron wordt versneld, een grotere snelheid krijgt, wordt volgens de relativiteitstheorie zijn massa steeds groter. Bijgevolg zal het deeltje steeds meer uit de pas gaan lopen met de wisselspanning die de versnelling verzorgt. Dit effect stelt een bovenste grens aan de snelheid die aan een deeltje in een cyclotron kan worden gegeven. Deze grens kan in een synchrocyclotron overschreden worden doordat de versnellingsmachine zodanig is ingericht dat de frequentie van de versnellingsspanning als functie van de tijd varieert. In het CERN te Genève bestaat een synchrocyclotron dat protonen tot een energie van 600 MeV kan versnellen. Een verdere ontwikkeling van dit principe vindt men in het →synchrotron .
