bw. en bwn., niet in eigenlijke zin genomen, figuurlijk, overdrachtelijk: de oneigenlijke betekenis van een woord; niet datgene zijnde wat de naam aanduidt, (wiskunde) grootheden die tot een bepaalde categorie gerekend worden zonder aan de oorspronkelijke gegeven definitie te voldoen (e); (taalkunde) oneigenlijke samenstelling; — gebruik van sociale uitkeringen, eufemisme voor misbruik daarvan.
(e) Volgens de definitie is een macht een produkt van twee of meer gelijke factoren, b.v. a x a x a waarvoor men a3 schrijft. Volgens deze definitie zijn nu b.v. a¯2, a° en a½ geen machten. Echter kunnen door doelmatige definities aan deze symbolen zodanige betekenissen gegeven worden dat de rekenregels van de machten daarop kunnen worden toegepast. Men spreekt dan van oneigenlijke machten, men definieert a¯2= 1/a2; a° = 1; a½ = √a. Oneigenlijke punten. Twee rechte lijnen in een plat vlak die niet samenvallen hebben of één snijpunt, of zij zijn evenwijdig. In het laatste geval voert men een denkbeeldig (soms ook oneindig ver genoemd) punt, behorende bij de richting van de evenwijdige lijnen. Men kan dan zeggen dat twee niet samenvallende rechte lijnen in een plat vlak steeds één punt gemeen hebben. Men bereikt hiermee dat men meetkundige stellingen daardoor eenvoudiger onder woorden kan brengen. De ‘oneindig verre’ punten worden ook oneigenlijke punten genoemd.
