Juan Ramón, Spaans dichter *24.12.1881 Moguer, ♱29.5.1958 San Juan (Puerto Rico). Terwijl de generatie van 1898 zich in de Spaanse litteratuur onderscheidde door pessimisme en een negatieve levenshouding, stelde Jiménez zich open voor een nieuwe tijd met nieuwe idealen.
Hij hield zich bezig met het typisch Spaanse, de folklore en volkspoëzie van Andalusië. Hierdoor werd hij de voorganger van een geheel nieuwe school (de generatie van 1925), waartoe o.a. Salinas, Guillén, Garcia Lorca en Rafael Alberti behoren. De eerste werken van Jiménez vertonen een sterk muzikale inslag en zijn ook vaak door muzikale themas geïnspireerd, zoals Las pastorales, waaraan Beethovens zesde symfonie ten grondslag ligt. Talloze dichtbundels verschenen, o.a. verzameld in Segunda antologia poética (1891-1918). Als prozaïst schreef Jiménez een Didrio de un poeta recién casado (1917) en het beroemde Platero y yo (1916; Ned. vert. 1953), een Andalusische elegie, waarin de dichter ongeveer 140 korte gesprekken met zijn ezeltje voert. Werken: Jardines lejanos (1904), Elejías puras (1908), Baladas de primavera (1910), Sonetos espirituales (1917), Piedra y cielo (1919), Unidad (1925), La estación total (1946), Animal de fondo (1949), Libros de poesia (1957).LITT. J.Feal, J.R.Jiménez, poeta del infinito 91958); B.Gras, Weltbild und Lebensauffassung von J.R.Jiménez im Spiegel des Pflanzenmotivs (1962); B.de Pablos, El tiempo en la poesia de J. R.Jiménez (1965); P.R.Olson, Circle of paradox. Time and essence in the poetry of J.R.Jiménez (1967); O.Lira, Poesia y mústica en J.R.Jiménez (1969).
