v. (-en), plechtige kerkelijke handeling waarmee voorwerpen of personen worden gewijd. (e) In het protestantisme gebruikt men de term vooral voor de wijding tot ambten (predikant, ouderling enz.), in calvinistische kring veelal →bevestiging genoemd. Ook nieuwe kerkeleden worden bij toetreden ingezegend en gehuwden na sluiting van het burgerlijk huwelijk.
In rooms-katholieke kring hanteert men de term voor zegeningen waardoor een gebouw e.d. een blijvende bestemming krijgt. Ook zegeningen die op een blijvende staat, b.v. het huwelijk, betrekking hebben, worden inzegeningen genoemd.
