[→Lat. intervallum, tussenruimte], o. (-len),
1. gaping, opening; tussenruimte of tussentijd tussen opeenvolgende delen van een meerledig geheel; m.n. in de muziek: afstand tussen twee tonen, toonverhouding (e);
2. (wiskunde) alle getallen gelegen tussen twee grenzen (e).
(E) MUZIEK. Onder interval verstaat men de onderlinge afstand tussen twee tonen ofwel de samenklank van twee tonen. Men onderscheidt o.a. de prime: 1—1 (identiek met unisono); de secunde: 1-2; de terts: 1—3; de kwart: 1—4; de kwint: 1—5; de sext: 1—6; de septiem: 1—7; het octaaf: 1—8; de none: 1—9; de decime: 1-10. Een interval kan rein, groot, klein, overmatig of verminderd zijn. Als rein interval kunnen alleen de prime, het octaaf, de kwint en de kwart gelden. De trillingsgetallen van deze intervallen staan in zeer eenvoudige getalsverhoudingen ten opzichte van elkaar (prime 1:1; octaaf 1:2; kwint 2:3; kwart 3:4).
Alteratie van de reine, grote, kleine, overmatige en verminderde intervallen geschiedt steeds door uitbreiding of inkrimping met een halve toon. WISKUNDE. Een interval is de verzameling van alle getallen x gelegen tussen de grenzen a en b. Men onderscheidt de gevallen: a ≦ x ≦ b gesloten interval, notatie [a, b; a < x ≦ b resp. a ≦ x < b halfopen interval, notatie <a, b] resp. [a, b>; a < x < b open interval, notatie <a, b>. Wanneer een interval aan een kant onbegrensd is dan wordt dat door een pijl aangegeven, b.v. a ≦ x notatie [a, →>; a> x notatie <⇠ ,a>. In oudere litteratuur ziet men vaak gebogen haakjes in plaats van gebroken haakjes, b.v. [a, b) in plaats van [a, b>, en de tekens ∞ en —∞ in plaats van → resp. ⇠, b.v. (a, ∞) in plaats van <a, →> en (+∞, ∞) in plaats van <⇠,→>.
