v., tak van de sterrenkunde die gebaseerd is op metingen van straling in het infrarode golflentegebied.
(e) De infraroodsterrenkunde bestrijkt het spectrum tussen ca. 1 pm (bovengrens optische waarnemingen) en 1 mm (ondergrens radiowaarnemingen). Het gebied van 1-20 μm kan vanaf de grond waargenomen worden door vensters in de atmosfeer. Het gebied van 50-500 μm wordt door de atmosfeer dermate verzwakt, dat waarnemingen dienen te geschieden met ballonnen, raketten of hoogvliegende vliegtuigen. De infraroodastronomie biedt de mogelijkheid om beter door galactische stofwolken te kijken, die in het visuele gebied te sterk absorberen. De waarnemingen zijn verder interessant omdat in het infrarood een aantal moleculen waargenomen worden die (vrijwel) uitsluitend stralen in het infrarood, (b.v. H2, CO, H20, CN) en de atomen van de lichte elementen.
Van een groot aantal galactische en extragalactische bronnen is gevonden dat zij ofwel vrijwel uitsluitend in het infrarood stralen ofwel een straling hebben die aanzienlijk afwijkt van wat werd verwacht naar aanleiding van optische of radiowaarnemingen.
