(hertrouwde, is hertrouwd), een huwelijk sluiten na gehuwd te zijn geweest.
(e) Indien dit huwelijk in Nederland gesloten wordt tussen personen, die al met elkaar gehuwd geweest zijn, kan dit pas na verloop van een jaar na de ontbinding van hun vorig huwelijk en een derde keer kan het niet meer. Indien het nieuwe huwelijk gesloten wordt na een huwelijk met een ander, dan is er een verschil tussen de huwelijksvereisten voor. de man en de vrouw. De man kan onmiddellijk hertrouwen. Voor de vrouw wordt onderscheid gemaakt naar gelang haar vorig huwelijk door echtscheiding of door de dood is ontbonden. Na echtscheiding kan zij onmiddellijk hertrouwen. Kinderen, die direct na het hertrouwen worden geboren, worden zonder meer geacht wettige kinderen van de nieuwe echtgenoot te zijn op grond van hun geboorte tijdens het huwelijk met hem.
Hij zou de wettigheid daarvan alleen kunnen ontkennen indien de zwangerschap voor hem verborgen is gehouden en hij aannemelijk kan maken dat hij de vader niet kan zijn. Indien het vorig huwelijk door de dood is ontbonden, dient de vrouw in principe 306 dagen te wachten sinds het overlijden van haar vroegere echtgenoot. Deze wachttijd kan in vier gevallen worden terzijde gelaten:
1. wanneer de vrouw na de dood van haar vroegere echtgenoot inmiddels een kind ter wereld heeft gebracht;
2. wanneer de vrouw ouder is dan 52 jaar;
3. wanneer de vrouw door een medische verklaring, afgegeven ten minste 30 dagen na de dood van haar vroegere echtgenoot, doet bevestigen dat zij op enig moment na het overlijden van haar man niet zwanger was;
4. wanneer de vrouw en haar overleden echtgenoot waren gescheiden van tafel en bed of gedurende de laatste 306 dagen van hun huwelijk gescheiden hebben geleefd (art. 34 BW). De echtgenoot van een afwezige kan na vijf jaar sinds de laatste tijding van deze laatste aan de rechtbank verlof vragen om te hertrouwen. Deze termijn wordt teruggebracht tot één jaar indien de afwezige als bemanning of passagier betrokken was bij een ramp, waarbij een schip of luchtvaartuig ten onder ging. Bij het verlof wordt vastgesteld dat er rechtsvermoeden van overlijden bestaat van de afwezige. Indien de afwezige terugkeert voordat het nieuwe huwelijk is voltrokken, vervalt het verlof. Komt hij nadien terug, dan wordt het vorig huwelijk geacht te zijn ontbonden op het moment van het sluiten van het nieuwe huwelijk. In België bepaalt art. 1 van de wet van 30.6.1956 dat de vrouw geen nieuw huwelijk mag aangaan dan na verloop van 300 dagen sinds de ontbinding van het vorig huwelijk (door de dood van een der echtgenoten of door echtscheiding). Die termijn neemt een einde in geval van bevalling. Bovendien kan, op verzoek van de vrouw, door de rechtbank van haar woonplaats een kortere termijn worden vastgesteld, wanneer de vrouw bewijst dat haar man, hetzij uit oorzaak van verwijdering, hetzij ten gevolge van enig ongeval, voortdurend in de natuurlijke onmogelijkheid geweest is om met haar gemeenschap te hebben. Vrijstelling van de termijn kan worden verleend indien die onmogelijkheid ten minste 300 dagen geduurd heeft. Met natuurlijke onmogelijkheid wordt gelijkgesteld de morele onmogelijkheid om gemeenschap te hebben ten gevolge van het feit dat de vrouw, in de loop van het echtscheidingsgeding dat tot de ontbinding van het huwelijk heeft geleid, of in de loop van een geding tot echtscheiding of tot scheiding van tafel en bed dat bij het overlijden van de man nog hangende was, door de rechter werd gemachtigd om afzonderlijk verblijf te houden. In dit laatste geval wordt het verzoek niet. toegewezen indien is komen vast te staan dat de echtgenoten feitelijk herenigd zijn geweest. Wat de
afwezigheid betreft, bepaalt art. 139 BW dat alleen de afwezige wiens echtgenoot een nieuw huwelijk heeft aangegaan ontvankelijk is om tegen dat huwelijk op te komen, hetzij zelf, hetzij door een gevolmachtigde, voorzien van het bewijs dat hij nog in leven is.
