v., (ook: hartinsufficiëntie) decompensatio cordis, het niet goed kunnen voldoen door het hart aan de eisen van een normale bloedsomloop.
(e) Hartzwakte treedt op als gevolg van hartklepgebreken, maar vaker door aandoeningen van de hartspier, waarbij de →myocarditis slechts een geringe rol speelt, veel vaker echter berust de hartzwakte op de ondergang van individuele of groepjes hartspiercellen die vervangen worden door bindweefsel. →hartaandoening.
Bij hartzwakte moet een leefregel gevonden worden waarbij men het hart niet zoveel mogelijk spaart, maar waarbij te grote inspanning (voor iedere hartlijder verschillend) vermeden moet worden, b.v. trappenlopen. De toelaatbaarheid van een bepaalde inspanning wordt niet alleen bepaald door de toestand van het hart, maar ook door het lichaamsgewicht en de longfunctie.
