o. (-en), invloed van de grond op de draagkracht en de weerstand van een vliegtuig kort voor de landing.
ⓔ Naarmate tijdens het landen van een vliegtuig de grond meer naderbij komt, wordt de neerwaartse afbuiging van de luchtstroming achter de vleugel steeds krachtiger teruggebogen (de neerstroomhoek ϵ wordt kleiner, ➝draagvleugeltheorie, afb. 13) waardoor de effectieve invalshoek ⍺e, dus ook de draagkracht, groter en de geïnduceerde weerstand kleiner wordt. Op geringe afstand van de grond wordt daarbij ook nog de druk aan de onderzijde van de vleugel vergroot, waardoor de maximale draagkrachtscoëfficiënt CL max belangrijk groter wordt dan tijdens de ‘vrije’ vlucht. Dit is vooral het geval bij vliegtuigen met onderliggende vleugel (laagdekkers). Door het grondeffect wordt de daalhoek verkleind en ‘zweeft’ het vliegtuig langer uit.
