o. (graven),
1. ruimte waarin een lijk begraven wordt, grafkuil, (ook) grafkelder: een enkel, een dubbel -, voor een of voor twee lijkkisten naast elkaar geplaatst; een eigen kopen; naar zijn gaan, sterven; hij ligt in het graf, is dood; (fig.) zijn eigen delven of graven, zijn eigen ondergang, ongeluk of mislukking bewerken; als hij dat hoorde (of wist) zou hij zich in zijn — omkeren, zou hij zich er in hoge mate aan ergeren;
2. plaats waar iemand begraven ligt, grafstede (e): hij ging dikwijls naar het van zijn moeder; het Heilige Graf, de grafstede van Jezus: er loopt iemand (of een hond) over mijn —, gezegd als men een plotselinge rilling over de rug voelt gaan;
3. uiterlijk zichtbaar deel van een grafstede, grafsteen, tombe: het van Willem de Zwijger;
4. de laatste rustplaats: rusten in het koele -; een in de golven vinden, op zee omkomen; iemand ten grave (of naar het -) dragen, begraven; ten graven dalen, gaan, begraven worden, (ook) overlijden; iemand in het — voorgaan, vóór hem overlijden; iemand (spoedig) in het volgen, kort na hem overlijden; een geheim in het — meenemen, het niet openbaren; een kortstondige ziekte sleepte hem ten grave, veroorzaakte zijn dood; aan de rand van het -, in de nabijheid van de dood; met de ene voet in het — staan, de dood nabij zijn; over het —, aan gene zijde van het —, het hiernamaals; van de wieg tot aan het —, van de geboorte tot de dood, gedurende de gehele levensloop;
5. (fig.) de dood: het alleen kan ons scheiden; de ondergang, het einde van iets: de vriendschap van twee meisjes vindt dikwijls haar in het huwelijk van een van beiden;
6. in vergelijkingen als het toonbeeld van stilte, van duisternis enz.: een stilte als van het —; zwijgen als het —, volkomen zwijgen; vooruitzichten zo duister als het zeer duistere.
(e) Godsdiensthistorisch gezien behoort het graf met de tempel en de →haard tot de voornaamste →heilige plaatsen. Niet alle graven zijn heilig; vaak slechts die van stamhoofden, vorsten en geestelijke leiders. Dezen beschikken ook na hun dood over zegenrijke of gevaarlijke krachten. Vandaar de bijzondere plaats van de talloze graven van mystieke leiders in islamitische landen. Daar waar de voorouders als zodanig vereerd worden (Oost-Azië) zijn alle graven heilige plaatsen. Graven zijn veelal kenbaar aan een →grafteken. .