v., tak van de wiskunde die zich bezighoudt met de bestudering van de eigenschappen van de gehele getallen.
(e) De basis voor de getallentheorie werd gelegd door C.F.Gauss in Disquisitiones arithmeticae (1801). Binnen de getallentheorie onderscheidt men o.a. de elementaire getallentheorie of ➝rekenkunde waarin het begrip ➝deelbaar centraal staat. De additieve getallentheorie bestudeert de vraag op hoeveel manieren een gegeven getal geschreven kan worden als de som van een aantal getallen die elk tot een voorgeschreven verzameling behoren, b.v. het onbewezen vermoeden van Goldbach dat ieder even getal groter dan vier de som is van twee priemgetallen. De algebraïsche getallentheorie generaliseert veel van de resultaten die voor gehele getallen gelden tot ringen van gehele algebraïsche getallen, b.v. de gehele getallen van Gauss, dit zijn getallen van de vorm a + b i met a en b geheel en i2 = —1. litt. L.E.Dickson, History of the theory of numbers (1951); I.Niven en H.S.Zuckerman, An introduction to the theory of numbers (1972).
