[Lat., geslacht], v. (gentes), in het oude Rome een kring van families die door dezelfde geslachtsnaam verbonden waren en van dezelfde stamvader meenden af te stammen.
(e) Een gens had gemeenschappelijke godsdienstplechtigheden (sacra), begraafplaatsen en bepalingen voor het erfrecht en de bescherming der leden. De gentes van de koningstijd waren patricisch; later werden ook plebejische gentes gevormd. De Romeinen voerden naast de gensnaam (nomen) een familienaam (cognomen): in de gens Cornelia onderscheidde men b.v. de families der Lentuli en Scipiones. Marcus Porcius Cato behoorde tot de gens Porcia en de familie Cato; Marcus was de voornaam (praenomen).
