o. (-wijzen), (wiskunde) bewijs dat een grootheid (b.v. een functie, een figuur) bestaat die aan bepaalde gegeven voorwaarden voldoet, m.a.w. dat de gegeven voorwaarden niet teveel of te weinig eisen.
Existentiebewijzen worden in de hogere analyse gebruikt, b.v. in de theorie van de differentiaalvergelijkingen om te bewijzen dat bepaalde soorten differentiaalvergelijkingen onder bepaalde voorwaarden werkelijk een oplossing toelaten. Een eenvoudig voorbeeld is de vraag naar een cirkel door drie willekeurige gegeven punten; men kan bewijzen dat als die drie punten niet op één lijn liggen, er inderdaad slechts één cirkel bestaat die aan de gegeven voorwaarden voldoet.
