juridische term; wilsverklaring van de vader van een natuurlijk kind, gedaan bij notariële akte, waardoor het kind de staat krijgt van natuurlijk kind van die vader'. Hierdoor ontstaan burgerlijke betrekkingen tussen de vader en het kind, hetgeen onmiddellijk tot uiting komt door het feit dat het kind de geslachtsnaam van de vader verkrijgt.
Een erkenning door de moeder is naar Ned. recht niet denkbaar omdat tussen de moeder en het natuurlijk kind burgerlijke betrekkingen bestaan door de geboorte. Dit geldt ook voor de zgn. overspelige en bloedschennige kinderen. Voor de erkenning door de vader is schriftelijke toestemming nodig van de moeder en, na meerderjarig worden van het kind, ook van het kind. Zonder die toestemming is de erkenning nietig. Eveneens is nietig de erkenning van een bloedschennig kind en de erkenning door de gehuwde vader wiens huwelijk meer dan 306 dagen voor de geboorte van het kind is voltrokken. Deze zgn. overspelige kinderen kunnen dus wel na ontbinding van het huwelijk van de vader worden erkend, want dan is de man niet meer gehuwd.
Voor een geldige erkenning is voorts vereist dat de erkenner de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt, tenzij de erkenning geschiedt bij zijn huwelijk met de moeder, waardoor het kind wordt gewettigd. Een rechtsvordering tegen de vader, strekkende tot het doen van de erkenning is niet mogelijk. Het enige dat van de vermoedelijke vader kan worden gevorderd, is alimentatie.In België kent men sedert 1908 de artt. 340b-f BW als tussenoplossing, gegrond op het onderzoek naar het vermoedelijk ➝vaderschap van het ➝natuurlijk kind, nl. de vordering tot betaling van een tijdelijke levensonderhoudsuitkering ten bate van het kind, en wat de moeder betreft een vordering tot betaling van de bevallingskosten. Beide vorderingen zijn zuiver vermogensrechtelijk.
