Frans Wetboek van Strafrecht, ingesteld door keizer Napoleon bij decreet van 20.4. 1810. Het Wetboek was een vervanging van de revolutionaire strafwetgeving van 1791, die eenheid had gebracht in het strafrecht en o.a. vele lijfstraffen had afgeschaft.
De Code Pénal is beïnvloed door de vrijheidsidealen van de ‘Verlichting’ en van de Franse Revolutie, maar het meest door het werk van de Engelse utilitarist J.Bentham. Zo heeft het utilitaristisch beginsel van het belang van de maatschappij in de Code Pénal grotendeels de vrijheidsidealen doen verbleken. Een vooruitgang was dat zij de rechter bij een straftoemeting de keuze liet tussen een maximum en een minimum, hetgeen de wetgever van 1791 nog in strijd achtte met het gelijkheidsideaal. In vele andere opzichten betekende de Code Pénal echter een stap terug: daar de afschrikkende werking voorop stond, bevatte zij een zeer streng strafstelsel, waarin ook feodale vormen van lijfstraffen waren weergekeerd. Bij de inlijving bij Frankrijk werd het ook in Nederland ingevoerd (1811), waar een verlicht Crimineel Wetboek voor het Koningrijk Holland had gegolden, dat meer stoelde op de idealen van de Franse Revolutie. Na het herstel van de onafhankelijkheid werd de Code Pénal bij souverein besluit van 1813 ‘bij provisie’ gehandhaafd, hoewel met belangrijke wijzigingen, vooral in het draconische strafstelsel.
In 1854 werden de lijfstraffen en in 1870 de doodstraf afgeschaft. De Code Pénal is op 1.9.1886 vervangen door het Wetboek van Strafrecht, waarin meer de Duitse dogmatiek werd nagevolgd.In België heeft de Code Pénal tot 1867 gegolden, in welk jaar het Belg. Strafwetboek in werking trad; dit staat meer dan het Ned. WStr. op de grondslag van de Code Pénal, maar met belangrijke veranderingen en verbeteringen.
