(Ook: scheldt/schield/schyuld/zijld of zetelaar).
Oorspronkelijk gouden Franse munt (écu d'or à la chiase), ingevoerd in 1337 door Philips VI met een goudinhoud van 4,532 g. die zijn namen ontleende aan de tronende vorst op vz. met een zwaard in de rechterhand en het Franse wapenschild bezaaid met lelies in de linkerhand. Oudste goudstuk dat in grote aantallen in de Nederlanden circuleerde. Werd daardoor al gauw door tal van muntheren nagevolgd, waarbij de goudinhoud geleidelijk daalde. Vervulde door algemene verbreiding in de 14e eeuw de functie van internationale rekenmunt met behulp waarvan lokale munten werden getarifeerd. Als rekeneenheid gold het schild in de 14e eeuw meestal 24 groot of 12 plak en in de tweede helft van de 15e eeuw 1½ rijnsgulden of 30 stuiver. Het schild komt onder diverse benamingen, al naar gelang de herkomst, zeer veelvuldig in Friese archivalia voor als oud (Frans) schild, keizerschild, philippusschild, wilhelmusschild, enz.