cultuur waarin de neiging bestaat om vooral over allerhande zaken te zeuren en niet naar oplossingen te zoeken; cultuur waarin veel gezeurd wordt
Hoe is het toch mogelijk dat in zo'n rijk verwend landje als het onze, er zo'n ongelofelijke zeurcultuur is ontstaan. De haren van mevrouw N. te Haarlem rijzen haar te berge omdat ze zich iedere dag het leplazarus moet rennen om haar kindje onder te brengen [...]. Had mevrouw N. destijds bij het verwekken van haar nazaat niet beter na kunnen denken over de consequenties die kinderen in combinatie met een fulltime baan nou eenmaal met zich meebrengen of is de maatschappij schuldig aan het ongemak dat zij nu ervaart? Het wel of niet hebben van kinderen is in dit land godzijdank ieders vrije keus, maar dan moet je later niet zitten zaniken als het allemaal een beetje anders loopt dan je gedacht had. Het is nu eenmaal kiezen of delen.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/553689/2000/07/17/Zeurcultuur.dhtml,
In nogal wat bedrijven is er een zeurcultuur. Dit deugt niet, dat deugt niet, alles kan beter, de baas is een nul en de klanten terroriseren de boel. Deze vooringenomenheid wordt vaak nog liederlijk aangevuld met allerlei schijnproblemen. Zeuren helpt eigenlijk niet of zelden. Het levert eerder nadelige gevolgen: de manager wordt het zat en de sfeer is verpest, er wordt een flut-oplossing gekozen om maar van het gezeur af te zijn en de werknemer vertrekt of raakt gedemotiveerd en produceert minder. Een veel betere benadering is om eerst de zaken objectief te bekijken en vervolgens verbeteringen of oplossingen te gaan zoeken.
http://www.dealerinfo.nl/2003/305/manage.htm,
