(Gr. Kronos), de jongste der Titanen, zoon van Uranus en Gaea.
Met hulp van zijn moeder overviel hij Uranus en onttroonde hem. Sindsdien regeerde Cronus met zijn gemalin Rhea over de wereld, die in die periode een gouden eeuw beleefde. Om te voorkomen dat hij op zijn beurt door zijn eigen kinderen zou worden verdrongen, verslond hij ze allen terstond na hun geboorte. Alleen de jonge Zeus werd door zijn moeder gered, daar zij aan Cronus in plaats van het kind, een in doeken gewikkelde steen gaf, die hij terstond verslond. Toen hij volwassen was, kwam Zeus in opstand tegen zijn vader, en dwong hem de verslonden kinderen weer uit te braken. De daarop volgende strijd van Zeus tegen de Titanen die Cronus trouw bleven, eindigde met de ondergang van de rebellen. Zeus stortte hen in de Tartarus. Bij de Romeinen werd Cronus gelijkgesteld met Saturnus. Te Athene vierde men ter herinnering aan de gouden eeuw de ‘Kronia’, een Cronusfeest; het soortgelijke feest van de Romeinen was de Saturnalia.Zie Titanen, Uranus, Gaea, Rhea, Zeus, Tartarus, Saturnus, Saturnalia
