Mythologische Encyclopedie

Dr. A. van Anken (1961)

Gepubliceerd op 08-04-2020

TITANEN

betekenis & definitie

De twaalf kinderen van Uranus en Gaea, nl. zes zonen: Oceanus, Coeus, Crius, Hyperion, Iapetus, en Cronus en zes dochters: Thea, Rhea, Themis, Mnemosyne, Phoebe en Tethys. Ook hun kinderen en kleinkinderen worden soms Titanen genoemd, bijv.

Atlas en Prometheus. Het belangrijkste Titanenpaar was Cronus en Rhea, die de ouders waren van Zeus. Toen Uranus de Centimani en Cyclopen in de Tartarus had geworpen, stookte Gaea haar kinderen op tegen hun vader. Onder leiding van Cronus verminkten de Titanen Uranus en dwongen hem afstand te doen van zijn heerschappij. Om zich van zijn macht te verzekeren verslond Cronus zijn eigen kinderen, maar door een list van Rhea werd Zeus gered. Hij bond nu de strijd aan tegen de Titanen, waartoe hij de Centimani uit de Tartarus haalde om hem te helpen. Zeus en de zijnen streden vanaf de Olympus, de Titanen vanaf de berg Othrys een strijd op leven en dood.Zeus werd hierin de overwinnaar en stortte de opstandelingen in de onderwereld, terwijl een aantal Titanen zich aan zijn macht onderwierpen. De Titanenstrijd ziet men als een gevecht van de ruwe, onbeheerste natuurkrachten tegen recht en orde, waarvan Zeus’ heerschappij de representatie is.

ICONOGRAFIE De Titanen als zodanig ziet men zelden uitgebeeld. Enigen van hen verschijnen op de fries van het grote Zeus-altaar te Pergamum (ca. 150 v.C.). Figuren uit de titanenstrijd en de gigantenstrijd komen op antieke kunstwerken vaak dooreen voor.

Zie Uranus, Gaea, Coronus, Rhea, Zeus, Centimani, Cyclopen, Tartarus