verbijten

betekenis & definitie

verbijten - onregelmatig werkwoord
uitspraak: ver-bij-ten

1. met moeite inhouden
♢ hij zat zich te verbijten toen zijn vrouw zo onhandig reed

Onregelmatig werkwoord: ver-bij-ten
ik verbijt
jij/u verbijt
hij/zij verbijt
wij/zij/jullie verbijten
ik/jij/u/hij/zij verbeet
wij/zij/jullie verbeten
hij heeft verbeten
de/het/een verbeten ....
verbijtend, verbijtende