uitrichten

betekenis & definitie

uitrichten - regelmatig werkwoord
uitspraak: uit-rich-ten

1. iets doen wat resultaat heeft
♢ de dokter kon niets meer uitrichten voor de patiënt

Regelmatig werkwoord: uit-rich-ten
ik richt uit (... ik uitricht)
jij/u richt uit (... jij uitricht)
hij/zij richt uit (... hij uitricht)
wij/zij/jullie richten uit (... wij uitrichten)
ik/jij/u/hij/zij richtte uit (... ik uitrichtte)
wij/zij/jullie richtten uit (... wij uitrichtten)
hij heeft uitgericht
de/het/een uitgerichte ....
uitrichtend, uitrichtende