uitbuiten

betekenis & definitie

uitbuiten - regelmatig werkwoord
uitspraak: uit-bui-ten

1. misbruik van iemand maken
♢ hij heeft zijn werknemers uitgebuit
2. er zoveel mogelijk voordeel uit halen
♢ we hebben de situatie wel uitgebuit

Regelmatig werkwoord: uit-bui-ten
ik buit uit (... ik uitbuit)
jij/u buit uit (... jij uitbuit)
hij/zij buit uit (... hij uitbuit)
wij/zij/jullie buiten uit (... wij uitbuiten)
ik/jij/u/hij/zij buitte uit (... ik uitbuitte)
wij/zij/jullie buitten uit (... wij uitbuitten)
hij heeft uitgebuit
de/het/een uitgebuite ....
uitbuitend, uitbuitende