Wat is de betekenis van uitbuiten?

uitbuiten - Werkwoord 1. (ov) op nietsonziende wijze zijn voordeel doen van de omstandigheden van iets of iemand ♢ Het is goed mogelijk dat de in het nauw gebrachte Libische leider de gevangenname van de Nederlandse militairen zal proberen uit te buiten. Woordherkomst samenstellende...

uitbuiten - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-bui-ten 1. misbruik van iemand maken ♢ hij heeft zijn werknemers uitgebuit 2. er zoveel mogelijk voordeel uit halen ♢ we hebben de situatie wel ui...

In de jaren ’40 beschouwde Koenen, samen met enkele puristen, uitbuiten in ‘iemand, een gelegenheid uitbuiten' als een germanisme (D. ‘ausbeuten’) voor ‘uitbaten’. Nu echter maakt niemand meer bezwaar tegen dit woord.

...

(buitte uit, heeft uitgebuit) (<Hd.),zoveel mogelijk voordeel (van iem. of iets) trachten te behalen; bep. meer dan geoorloofd of behoorlijk is (van iem.) vergen: zijn ondergeschikten uitbuiten; — een vergissing uitbuiten, er zoveel mogelijk voordeel van trekken.

buitte uit, h. uitgebuit (uitzuigen, te veel van iems. krachten eisen; beroven, afzetten): maar meid, gij laat u uitbuiten; de arbeiders uitbuiten; germ.

(uid) (buitte uit, heeft uitgebuit) [als van zijn buit] zoveel voordeel als mogelijk trachten te behalen, uitzuigen : werklieden -; de fouten van zijn tegenstander -.

[Hd.] (buitte uit, heeft uitgebuit), meer dan behoorlijk is voordeel (van iemand of iets) trachten te behalen: zijn ondergeschikten uitbuiten.

...