uitblinken

betekenis & definitie

uitblinken - onregelmatig werkwoord
uitspraak: uit-blin-ken

1. beter presteren dan anderen
♢ Thorvald blinkt uit in wiskunde

Onregelmatig werkwoord: uit-blin-ken
ik blink uit (... ik uitblink)
jij/u blinkt uit (... jij uitblinkt)
hij/zij blinkt uit (... hij uitblinkt)
wij/zij/jullie blinken uit (... wij uitblinken)
ik/jij/u/hij/zij blonk uit (... ik uitblonk)
wij/zij/jullie blonken uit (... wij uitblonken)
hij heeft uitgeblonken

Synoniemen
uitmunten