kalmte

betekenis & definitie

kalmte - zelfstandig naamwoord
uitspraak: kalm-te

1. toestand van rust, afwezigheid van opwinding, onrust, wanorde
♢ we vonden de kalmte aan het meer weldadig
2. toestand waarin iemand zijn emoties beheerst
♢ hij reageerde met kalmte op de heftige boodschap

Zelfstandig naamwoord: kalm-te
de kalmte