Synoniem van kalmte

kalmte - het kalm zijn. Het is synoniem met rust, bedaardheid en gerustheid.

Ten aanzien van tegenslag of lijden kun je lijdzaamheid tonen, of berusting, gelatenheid, lijdelijkheid of onderwerping. (Zie: geduld; nederigheid.) Uiterste kalmte wordt uitgedrukt door onverstoorbaarheid, stoïcisme en flegma. Ten aanzien van tegenslag noem je uiterste kalmte laconisme. Gelijkmoedigheid is een karaktertrek. De gelijkmoedigheid (als) van oudere mensen heet bezadigdheid. Door wijsheid en inzicht verkrijgt men op den duur bezonkenheid. In verband met een stemming, sfeer of zienswijze gebruik je het synoniem sereniteit.

Zie: bedachtzaamheid; onverschilligheid; zedigheid.

De eigenschap, die het gevolg is van zelf beheersching of van de hoedanig¬heid van het karakter. Kalmte is eene rustige gemoedsgesteldheid, niet door hartstochten in beweging gebracht; bedaardheid het vermogen door oefening verkregen om zelfs zijne hevigste aandoeningen meester te blijven en voor andere te verbergen. Bezadigdheid en gematigheid zijn gevolgen der bedaardheid; het eerste duidt inzonderheid aan, dat wij ons denkver¬mogen, het laatste dat wij onze daden vrij weten te houden van den in¬vloed van hartstochtelijke opwellingen. Caesar toonde na zijne overwin¬ningen zijne groote gematigdheid. Hij deed alles met de grootste kalmte, alsof er geen gevaar dreigde. Van bedaardheid kan men in het debat veel voordeel hebben.

kalmte - zelfstandig naamwoord
uitspraak: kalm-te

1. toestand van rust, afwezigheid van opwinding, onrust, wanorde
♢ we vonden de kalmte aan het meer weldadig
2. toestand waarin iemand zijn emoties beheerst
♢ hij reageerde met kalmte op de heftige boodschap

Zelfstandig naamwoord: kalm-te
de kalmte