inburgering

betekenis & definitie

inburgering - zelfstandig naamwoord
uitspraak: in-bur-ge-ring

1. het zich aanpassen aan een nieuwe omgeving, een nieuw land
♢ de taalcursus heeft me goed geholpen bij de inburgering in dit land

Zelfstandig naamwoord: in-bur-ge-ring
de inburgering